quarta-feira, 20 de janeiro de 2010

Ae galera, finalmente decidí editar fotos acumuladas em pendrives, PCs de amigos, CDs e revelados digitais; aqui estão os primeiros resultados:
www.flickr.com/matiasab

O Badá está destruindo em fotografía e cinema, vai até fazer uma exposição em SP sobre graffites pela Europa; mas já que ele nunca encontra tempo de postar alguma coisa no blog, que se foda.

Abração!

Mataga


segunda-feira, 11 de janeiro de 2010

Jamón Serrano

Segunda-feira, Barcelona, e um frío absurdo lá fora... Mas agora aproveito minhas horas livres no trabalho pra aprender como usar um Mac!

Esta noite rock n' roll!!! Aproveito pra subir uma foto da galera la em Oslo, Noruega (foto do Badalhoca).

Deixo com vocês um texto que escrevi como presente de aniversário para o parceiro Soizóide no ano passado:


"Esta manhã de quinta-feira, enquanto botava fatias de presunto cru – famoso prosciutto – na torrada para o café da manhã, pensei que este espécime merecia uma homenagem.
Na Espanha, maior produtor do chamado jamón serrano, é costume comer diariamente esta carne proveniente do “cerdo”. Não é a toa que o consumo per capta seja de 5kg ao ano num país onde a produção supera a cifra de 40 milhões de peças (patas) anuais! O que muitos não sabem é que existe toda uma tradição, podendo-se até dizer uma arte, para obter o produto final. Aqui tentarei aclarar a ignorante dúvida “por que o presunto cru é mais caro que o ordinário se o primeiro nem precisa cozinhar?”.
Tudo começa com a criação dos porcos específicos, que são devidamente alimentados e cuidados. Cada um é tratado de forma diferenciada, já que uma produção de respeito nunca poderia visar unicamente à criação em massa, ou seja, a lucratividade. Além disso, os cerdos são divididos em vários subgrupos, que se diferenciam no produto final. 88,7% da produção provêm do cerdo blanco, que incluem a mistura de raças Duroc, Landrace, Large White e Pietrain. O restante, em menor número, mas mais nobre, representa o presunto do cerdo ibérico, proveniente da raça Duroc.
Antes de termos o prosciutto cortado e pronto para botar na baguette, ele passa por diversos e longos processos, sempre levando em conta os níveis de umidade e temperatura, que consistem em salinización, lavage, secado e maturación das patas traseiras do cerdo. A qualidade do produto final depende do tempo levado no processo total – curación - e na consistência da carne; a curación do jamón de cerdo blaco leva entre 14 e 30 meses, enquanto a do cerdo ibérico leva de 24 a 38 meses!
E a tradição não termina por aqui. Na Espanha são famosas as lojas específicas em vender a pata inteira do jamón serrano, dando aos espanhóis a possibilidade de tirar uma lasca dela cada vez que querem comer uma fatia fresca e saborosa, sem ter que sair de casa! Logicamente tem que se usar uma prensa para fixar a pata e uma faca específica para o corte. Os preços variam de acordo a qualidade, podendo custar de 50 a 400 euros, sendo os de pata negra os mais caros. A peça geralmente pesa ao redor dos 7 quilos.
Agora que vocês sabem como funciona esta arte, torre fatias de pão italiano, raspe alho nelas, ponha filetes de jamón serrano e complete com uma jorrada de azeite de oliva extra virgem. Tomate é opcional. ¡ Buen apetito!"



Boa semana,

Matias


sexta-feira, 8 de janeiro de 2010

I know it's only Rock n' Roll but I like it!


Ae galera!
A Casa Verdi está bombando! Ontem foi noite de Drum n' Bass na Plataforma; agressivo! A galera esta noite estava dividindo sofás... haha

No final, a foto da nossa querida Vespa, veterana na Casa Verdi!

Deixo com vocês o texto da nossa querida Mandita, que trouxe alegria pra nossa casa estes dias:

“Pôsters, tênis pendurado na parede, letras de música em todos os cantos (especialmente na cozinha) e claro, as mil caras novas que aparecem todos os dias nos sofás”. Isso é a Casa Verdi. Bom.. pelo menos é uma pequena parte do que a Casa Verdi representa.


Uma casa que na verdade representa o poder da juventude. Uma casa que se transforma com cada pessoa que passa por lá e tem um principal objetivo: compartilhar.


Compartilhar a Janaina, risadas, vídeos no Youtube, música, histórias, viagens camas, conjuntivite e por ai vai..


É difícil por em escrito um momento tão bacana que foi vivido!! Foi um reveillon divertidíssimo que fez com que 2010 começasse com as mais incríveis energias.

João, Matias, Raba e Aaron obrigada por abrirem as portas pra mim (de verdade).

Lele, Chico, Lambiasi, Ma, Jubis, Ma e Luiz obrigada pela fantástica cia!



Casa de fachada azul (ou cinza para outros rs..) número 127, é só passar. Fica ai a dica!


Mil beijos

Amandinha




segunda-feira, 4 de janeiro de 2010

Visitas Verdi

Esta última semana - Reveillon - tivemos muitas visitas na Casa Verdi! Entre elas a Lelê, Amandita, amigas do Deco, Bruno, amigos do Aaron, Pascones, Lambini, Gabriel Pereira, Chico Avelino... bom, perdí a conta, e de alguns inclusive não recordo os nomes; mas foi do caralho!

O ano 2010 começou pegada. O pico agora é Andorra, e a pegada é o Snowboarding! Semana passada aluguei uma van com o Rabael e o Rafa Bon Vivan, esquema montanha-dormir-montanha; dormindo na van, lógico! Já semana retrasada fizemos a mesma trip, mas com o Papa Lambini e o Bruno. Aproveitando que Andorra é o maior paraíso fiscal da Europa, investimos uma grana em vinho do Porto, um puta som pra Casa, e o mais incrível, uma pata inteira de presunto crú - 8 quilos de open prosicuto pra galera Verdi; boa Lambini! (Foto)
Como segue a tradição, hoje, junto com o Rabael e o Jony Pascón, alugamos uma caranga; esta madrugada vamos para o Principado de Andorra novamente! Lá nos encontraremos com o Papa em Pas de la Casa, na fronteira com a França. Aproveitem o verão aí que aquí estaremos bem na montanha!!!



Agora algumas palavras do Bruno Petroni, que ficou uma semana lá em casa:

"Passei alguns dias na Casa Verdi e posso convictamente dizer que este lugar é fantástico!!! Deveria estar em guias de viagem de Barcelona como algo "Must do" ou "Do not miss"... Barcelona não seria a mesma sem este lugar... Mas talvez a casa nem seja o mais importante, e sim as pessoas que nela vivem ou por nela passam... A energia positiva é contagiante!!!Gostaria de deixar aqui registrado que por mais fantástica que seja Barcelona, o mais fantástico e importante de tudo isto são as pessoas que conheci nesta breve estada na Casa Verdi!Obrigado a todos pela hospitalidade!!!E quem ainda não esteve em Barcelona, tenho certeza que serão bem vindos!!!Um forte abraço!
Bruno Petroni "



Ahh e Reveillon?? Sem palavras.


Abraços e muitas viagens em 2010!


Matias